250 jaar na Hahnemann
Dit boek werd geschreven ter gelegenheid van de 250e verjaardag van Hahnemann’s geboorte.
Op het grafschrift van Samuel Hahnemann in Parijs staat te lezen: “Non Inutilis Vixi”. 250 jaar na zijn geboorte lijken deze woorden een understatement: de klassieke homeopathie, zoals hij ze theoretisch heeft gegrondvest, leeft en bloeit. Ondanks tegenkanting en ongeloof heeft deze radicaal vernieuwende geneeswijze zich niet alleen weten te handhaven maar ook uit te breiden en de weg te vinden tot een steeds groeiend publiek.
De laatste jaren is er een levendige polemiek gaande omtrent de klassieke homeopathie. Het fenomeen op zich evenmin als de behaalde resultaten vallen nog langer te ontkennen of te negeren.
Maar in het debat worden vaak alle emotionele, epistemologische, sociale, wetenschappelijke, economische en culturele argumenten door elkaar gebruikt wat de helderheid niet ten goede komt.
Anne Vervarcke belicht de afzonderlijke aspecten. In een tweede hoofdstuk legt zij uit hoe het enorm snel evoluerend homeopathisch landschap er momenteel inhoudelijk uitziet.